Waar word jij helemaal stil van?

Vanmorgen liep ik één van mijn favoriete routes op de Veluwezoom.
Het was windstil.
Mistig.
En stil.
Heel stil.​​
Daardoor hoorde ik alleen mijn eigen voetstappen en mijn gedachten.
Het viel me op dat hoe ik ook getraind ben in het ‘hier en nu’ aanwezig zijn, ook ik behoorlijk wat ruis in mijn hoofd hoorde:

– ‘Straks nog even dit en dat doen’
– ‘Hoe kan ik nog meer mensen bereiken?’
– ‘Wat zou ik in het nieuwe jaar anders willen doen?’
– ‘Oh wat een bijzondere boom’
– ‘Hee die boom heeft wel een gekke vorm’
– ‘Oh ik zou toch eigenlijk wel wat nuttigs moeten doen’
– ‘Ohja niet vergeten om …’

Blablabla
Meningen, oordelen, etiketjes plakken, met de toekomst bezig zijn, Coronamaatregelen, steeds verdergaande onderdrukking, hoe kan ik dit een hoe moet dat…. Kortgezegd: mijn ego staat weer lekker op de voorgrond, volume 20. Met vaak het idee dat het (of ik) vaak niet goed-genoeg is. Daardoor ben ik weer lekker zweverig in mijn hoofd en niet aanwezig in de realiteit.
In plaats van lekker spiritueel met twee benen op de aarde en in connectie met m’n ziel.

En toen kwam ik op de hei.
Ik ben gaan zitten.
Kijken, horen, voelen, nietsdoen.
Het was stil om mij heen.
En het werd stil in mij.
…
…
…
Het is eigenlijk niet in woorden te vatten, maar het voelde als een ervaring waarbij ik één werd met mezelf maar ook één met alles om mij heen.
In verbinding met iets groters dan ik met mijn zintuigen kon waarnemen.
Daar werd ik nog stiller van.
Ik merkte ontroering op.
Jeetje wat is dit machtig mooi en fijn.
Dit is de meest mooie werkelijkheid!​

Ik kreeg zomaar door mij heen dat dit de meest noodzakelijke, zinvolle en voedende bezigheid is die we nu als mensheid kunnen ‘doen’.

De stilte van de natuur ervaren.
Stil zijn.
Door overal iets van te vinden creëren we ontzettend veel ruis.
Je stapt uit de illusie van je gedachten in de werkelijkheid ​van de levende wereld in en om je heen.
​Er zit zoveel energie in stilte.
Er zitten zoveel antwoorden in.
En soms komen er geen antwoorden, is het mistig en zie je het niet.
En dat is ook oke.
Op elk vraagstuk is het noodzakelijk om eerst het onbekende niet-weten in te stappen.​
Jezelf toe te staan het gewoon even niet te weten.
​Na die mist komt vroeg of laat helderheid. Altijd.
En achter het niet-weten komen vanzelf signalen die ons de juiste richting aangeven.​

Ik heb het commitment gemaakt juist in de winter mezelf dagelijks minstens een uur te voeden met de stilte van de natuur.

Het is een enorme verrijking! 

Ben je nieuwsgierig geworden? Elke vrijdagochtend (schoolvakanties uitgezonderd) ik er met een groep mensen opnieuw van genieten, neem ik ze mee in deze verstillende en daardoor bekrachtigende energie. Wil je mee? Check de vrijdagochtendwandeling of mijn Telegrampagina.

Wil je liever niet in een groep, maar samen met mij hiervan proeven? Een eerste kennismakingssessie in de natuur is gratis. Vraag een eerste gratis en vrijblijvende kennismakingssessie met Linda in de natuur aan via het contactformulier.

Of schrijf je in voor de nieuwsbrief.